Fran Cortegoso

FRANCISCO CORTEGOSO

a dous metros sobre a liña que se traza baixo o límite da pálpebra observarás 

o aletexo dun nome 

apenas unha bágoa lembre o teu rostro en cinza 

a rosa escureza o reflexo do teu Ti 

quizá o labio lle fale á súa propia raíz e esqueza que palabra 

traizoou a memoria do trevo 

mais eu 

e Ti, atando o silencio ao teito do mundo 

lembra que Ti 

volverás mastigar a súa última folla 

POEMA EN SOÑOS 

esta é a segunda versión dun poema, sempre anterior 

[para garantir a súa natureza construtiva] 

as palabras voan e o paxaro soña: un camiño 

mais a liña que se traza até o teu ollo 

nunca é soñada — 

o cabaleiro de botas cabalga até o teu corazón; alí arrinca unha palabra que es ti: — florecemento

con todo non procuro o teu corazón; nunca te traizoaría

e desde o texto constrúo esa liña 

pola que te deixas levar e..., agardas che diga algo: — 

o cabaleiro de botas cabalga, 

cabalga 

o resto pode ser o silencio —
sempre unha oportunidade para a construción. “era o poema un soño
Mallarmé un enxeñeiro de camiños” 

Se en certo momento alguén pensou o mar, esa persoa foi o pequeno Bertrand, que da man do seu avó Philippe, nado na inmensidade dos campos da Francia, chegou á Bretaña e contemplou o mar; máxico como os ollos da súa nai, en chegando o seu trece aniversario. Foi ese instante a perda de todo tempo ante unha liña que se estendía; intrazábel no seu maxín como si posíbel a metáfora do óleo creando densidade sobre o fondo branco de fío de algodón: deu espazo quer ao voo dun paxaro quer á liña imaxinada polo pequeno Bertrand. Unha liña que marca o nada e polo tanto a posibilidade de toda materia de pensamento e pensamento matérico. 

Contoume como chegou deste sempre outro mar, e como nel se desprega a sorte de todo home ou muller, de xeito que aquilo considerado instrumento de vida lle sería devolto á súa morte. 

Quand je mourrai, Bertrand, je rentrerai au-delà de l’arc entre ciel et mer, où un cercle, que personne ne pourrait embrasser avec ses sens, nous noue le cœur, et nous marie.